Teckels en Yoga

woensdag 04 december 2019

Laatst las ik een artikel op Yoga Journal of het niet te makkelijk is geworden om een yoga teacher te worden. 200 Uur is natuurlijk niets. Het duurt jaren en jaren om te werken aan kennis & kunde, theorie en praktijk, vaardigheden en doceren. Professional worden in dans kost je zelfs je jeugd, zou ik bijna willen zeggen. Nu is dans wel iets moeilijker, maar toch. Maar wat is dat dan, ‘goed worden in'? Het daadwerkelijk begrijpen en implementeren in je dagelijkse routine? Het uitstralen en ademen? 'Practice what you preach'? Je passie delen? De verantwoordelijkheid kunnen en willen dragen van het overbrengen? Een paar weken geleden volgde ik een yogalesje bij een vriendelijke yogadocent. Het was niet helemaal verkeerd wat ze deed, maar ik had enige twijfel bij de volgorde van de houdingen. Echter in 'yogaland' mag je niet 'oordelen'. Weg dus met je kritiek en feedback. Dat is goed bedacht. 'Niet oordelen ís yoga' wordt dan gezegd...En dus, mag niemand vragen stellen? Zelf heb ik lange tijd twijfels gehad tijdens mijn rondje langs en studie aan yoga-opleidingen. En ik heb echt geprobeerd me eraan over te geven. (Zie ook mijn eerdere blogs.) Maar, van onzekere teachers die ons moesten beoordelen naar totale willekeur bij examens. Om het nog niet eens te hebben over de kift-> richting dansers. Tja, we zijn lenig...Ik heb meegemaakt dat een docent zijn eigen hond meenam en iemand die beweerde dat ze ‘de hernia van haar teckel had genezen door handoplegging'. Verder werd genoemd: foto’s van aura’s, werken met steentjes, als je ziek bent (geweest) heb je te weinig liefde in je en het advies om het in de hoek van alternatieve geneeswijzen te zoeken in plaats van naar een arts te gaan. Ik zou bijna wensen dat ik bovenstaande allemaal verzonnen had. Let wel, ik heb geen oordeel over wat mensen doen en geloven in hun vrije tijd of welke hobby of interesses ze hebben. (Ik lees ook m'n horoscoop in n damesblad.) Ik heb er wel wat moeite mee als het als advies, waarheid of zelfs wetenschap wordt gepresenteerd. Ook werden cursisten met ernstige blessures -waaronder nek- uitgenodigd om op hun hoofd gaan staan. Woorden als 'Academie' of 'Hbo-niveau' worden gemakkelijk en snel op een website gezet, maar niemand controleert het. Jammer voor de echte, goede, opgeleide, getrainde, professionele docenten. Want die zijn er echt wel! Maar nog erger voor de leerlingen. Je zou toch (op) je docenten moeten kunnen vertrouwen...