En toen wonnen we weer eens het songfestival. En dat na 44 jaar. Wat een geweldige avond! En wat een terechte winnaar is Duncan. Met een prachtige performance van een gevoelig lied. Misschien bij de halve finale nog een ietwat onzeker begin (hoewel hij vet won) maar in de finale heel stevig en zeker neergezet. En dan ook nog zo bescheiden zijn, als artiest. Laat dat een voorbeeld zijn voor anderen. Hoe terecht dat deze jongen is gestuurd en ons land mocht vertegenwoordigen op zo’n internationaal podium. Je kunt wel bekende mensen sturen (‘wereldberoemd in Nederland’) maar je kunt nog beter mensen sturen die bekend worden, omdat ze iets kunnen. Deze jongen is muzikaal èn geschoold. Hij heeft dus talent, maar ook techniek en de nodige uren erin zitten. Ik heb altijd in de kunstvakopleidingen (Hbo) in ons land geloofd. Daar wordt je tenminste opgeleid tot iets en dan ook nog eens door de betere docenten. Techniek is immers net zo belangrijk als talent. Er zijn natuurlijk ook mensen die hun scholing ergens anders vandaan halen (kan ook) en er zijn ook uitzonderlijke talenten- hoewel ‘t laatste meer uitzondering is dan regel- maar geloof mij, ook zij oefenen. Toch kun je dan nog beter een erkende opleiding volgen voor een stevige basis, want er komt zoveel meer bij kijken dan alleen een liedje (na)zingen. Eerst bekend zijn (van?) en dan in 3 maanden leren ‘dansen’ of ‘zingen’ daar geloof ik eigenlijk niet zo in. Tuurlijk, je kunt heel veel leren in 3 maanden, zeker! (Ik leer mensen al veel in 3 uur (:)) Maar tot professional…? En kun nagaan wat je kunt leren in 4 jaar! Gefeliciteerd Duncan, je hebt ons weer op de kaart gezet! Het is je gegund.