Ik heb een jaar gewerkt op een Bso ter vervanging van iemand die met zwangerschapsverlof was. Afgelopen vrijdag was het afscheid. En zoals altijd heb ik dat groots en creatief aangepakt. De kinderen mochten verkleed komen, er was schmink en een ‘nagelstudio’ er werden foto’s gemaakt ovv fotosessie en er was -na mijn traktatie- een super leuke kinderdisco met discolamp. We stonden met z’n allen in een kring voor de zogenaamde dance battle en daarna deden we stopdans met opdrachten. Klein detail, ik was zelf ook verkleed…(:)  Al dagen eerder hadden de kinderen het erover. Of ze nu 4 of 11 jaar oud zijn, het maakt toch indruk zo’n feestelijk afscheid. Ik heb tekeningen en cadeautjes gekregen en een mooie bos bloemen. Collega’s vonden het best een beetje jammer en 2 meisjes die eigenlijk die dag niet waren aangemeld voor de Bso kwamen toch verkleed een tekening/ cadeau brengen. Beiden in de kleuterleeftijd. Een meisje moest huilen. Want afscheid nemen doet ook een beetje pijn. Haar moeder vertelde dat ze er al dagen mee bezig was en zelfs die ochtend al verkleed naar school wilde. Gelukkig had ik nog een traktatie over voor haar en haar broertje en zus. Van een aantal ouders heb ik mooie woorden gehoord. En daar ben ik blij mee. Want ik ben ervan overtuigd dat mensen voelen wanneer je betrokken bent. Wanneer je toegewijd bent, wanneer je moeite doet (in dit geval voor hun kind). Mijn partner noemt dat TLC (tender love & care.) En die inzet probeer ik altijd en overal te tonen. Ook in de danslessen bij BeautyenBeweging. Zo was er laatst een bruidspaar dat heel tevreden was na de ‘generale repetitie’ omdat ze eerder een dansleraar hadden geboekt die niet alleen 2 uur te vroeg kwam (bij hun thuis) maar ook alleen maar met haar danste en helemaal niets aan hem uitlegde. (Iedereen kan en mag zich maar dansleraar noemen…) Dat is hetzelfde dat ik laatst een trainer had aangesteld op een heel ander gebied die me wel regelmatig vertelde WAT ik moest doen, maar niet HOE. Daarnaast bleek dat ze meer met haar eigen onderneming bezig was dan de mijne... Het bruidspaar was in ieder geval erg blij dat we elkaar hadden gevonden.’ Ik zit in jullie team’ zeg ik altijd. En dat hebben die ouders natuurlijk ook gevoeld. Ik zeg altijd maar: 'Doe iets met liefde of doe het niet!'

Hier ben ik zelf 4 jaar oud.
Ik moest huilen toen mijn balletjuf ermee stopte.