Het voelt altijd kwetsbaar iets van jezelf te laten zien. Zeker als het zo dichtbij komt. Wat laat je zien, wat deel je, welke informatie houd je achter, wanneer is het teveel of juist te weinig, zitten mensen erop te wachten, is het goed genoeg, is het kunst(zinnig) klopt de timing? Dat zijn vragen waar ik mee worstel. En ik ben zeker niet alleen. Echter, het valt me op dat het bericht vaak juist positief wordt ontvangen. Mensen reageren spontaan, zijn heel sportief en supportive, steken een hart onder de riem, moedigen aan, liken, sharen & reposten, sturen berichtjes of zetten iets onder je bericht, foto of filmpje. Een behoorlijke opsteker. Je eigen creatie, expressie, uitvoering of iets autobiografisch delen voelt echt naakt. Ik kan het niet anders omschrijven. Daar sta je dan, in je balletpak…Maar soms voelt het ook bevrijdend of bevredigend of zelfs nodig. Zo had ik laatst een interview met een bekend dansmagazine. Daar zat ik dan met mijn levensverhaal (in een notendop dan).  De lange weg die ik heb ‘bedanst’ om te komen waar ik nu ben. Een dansdocent, choreograaf en danseres van 46 jaar met een eigen dansstijl en eigen ideeën over hoe het zou moeten zijn in het dansonderwijs. Met een bak aan ervaring maar ook eigenwijs of beter gezegd met een eigen wijze. Met 2 erkende diploma’s (uitvoerend en dansdocent) maar nog steeds lerend van de betere teachers en zelfs van de nieuwe generatie en via YouTube. En ja, ook met een eigen YouTube kanaal en vele social media ingangen. Met een lijf dat meewerkt, maar waar heel hard voor gewerkt moet worden. Niets gaat vanzelf. Mensen denken trouwens altijd maar dat ik alles wel durf. Maar net als iedereen ben ik ook weleens nerveus. Ik noem het ‘t ‘coulissen moment’. Gelukkig ken ik dat als geen ander en weet ik dus ook wat iedereen doormaakt die op moet. Of dat nou voor een speech is of voor een openingsdans. Het is dus niet zo dat professionals zonder zenuwen zitten. Dat is een misvatting. Een enkeling misschien. Ze zijn alleen heel goed voorbereid, getraind en weten hoe ze daarmee om moeten gaan. Maar het is het allemaal zo waard. It really pays off. Het is juist het moment vlak VOOR de performance dat eigenlijk het engste is. Daarna sta je in de spotlight en kun je alleen maar schijnen. Hieronder de link naar het interview:

https://www.dansdocent.nu/artikelen-1/2021/4/19/in-the-spotlight-dansondernemer-en-bruidschoreograaf-annemarie-de-ruijter

Fotocredits: Wenda Koopmans, Eye-D Studios