Gemaakt

zaterdag 02 maart 2013

Momenteel ben ik bezig met een choreografie voor 2 mannen. Het wordt heel leuk. Ze dansen goed en we hebben een stijl uitgezocht. Niets mannelijks of vrouwelijks. Maar gewoon, gelijkwaardig. Of ik nu iets voor 2 mannen, 2 vrouwen, of man/vrouw maak, dat maakt mij niet uit. Ik maak toch voor iedereen een choreografie op maat. Voor de rest kan ik er niet teveel over zeggen (je weet nooit wie er mee kijkt (:)) Fijn dat ik in een land leef waar gewoon gedanst en getrouwd mag worden. Als twee mensen gelukkig zijn met elkaar, mogen ze dat gelukkig vieren. Fijn dat ze de liefde hebben gevonden, zou ik zo zeggen. Er zijn trouwens ook wedding-en eventplanners die andere feesten organiseren met het thema liefde. Humor is ook een thema. Een paar weken terug kreeg ik een aanvraag van mensen en die hadden bij voorbaat al een ‘grappig’ liedje uitgekozen voor de openingsdans. Maar dan ben je er nog niet. De muziek en tekst doen het niet voor je. Pijnlijk wordt het om naar te kijken als men zich toch ongemakkelijk begint te voelen bij een bepaalde tekst, tijdens de uitvoering. Of dat men in de huiskamer nog dacht dat bepaalde bewegingen leuk zouden zijn en toen kwam het moment en kwam het helemaal ‘anders’ over. Mmm, optreden is ook een vak. Soms denk ik weleens: “Waarom komen ze vooraf bij mij?” Dan lijkt men niet serieus of er is te weinig nagedacht over de openingsdans. Maar gaandeweg kom ik erachter. Men vindt het toch wel fijn dat iemand meekijkt, die uit de dans- en theaterwereld komt. Juist omdat ze dat zelf niet komen, vinden ze het heel fijn om te horen wat wel of niet gaat werken. ‘Ook een grapje moet uiteindelijk gerepeteerd worden’. Behalve als je een natuurtalent bent en je je nooit ongemakkelijk voelt. Bovendien is het slechts een onderdeel van de dansact, dus een onderdeel van het geheel. Net zoals het repeteren van de steps, de samenwerking, de choreografie. En dat alles moet samenvallen met de muziek. Maar als eea samenvalt -al tijdens het repeteren- worden we steeds enthousiaster. Niets wordt in elkaar geflanst, maar er wordt zorgvuldig gekeken naar wat leuk is. Volgende week heb ik weer een generale repetitie, dat is het leukste want dan is het af. Kloppend, passend, gepast en met energie. Meestal durft men dan uit te pakken. De helft van wat je doet is immers ‘overtuigen'. Ik kijk er nu al naar uit.