Balans

maandag 07 september 2015

Net als films zou je ook boeken moeten hebben voor boven de 16. Het verhaal van Michaela DePrince begint ongelofelijk wreed als zij als heel klein meisje, nog voor haar 5^e levensjaar, terecht komt in een weeshuis in Sierra Leone. Het is verschrikkelijk wat deze ballerina heeft moeten zien en meemaken in haar vroege jeugd. Tegelijkertijd is het een betoverend verhaal -bijna een sprookje. Als ik lees over hoe ze nu in de wereld staat. Hoog op spitzen stijgt ze ver boven alles en iedereen uit. En op dit moment zelfs hier in Amsterdam. Geadopteerd samen met haar beste vriendinnetje op 4jarige leeftijd door liefdevolle Amerikaanse ouders. Opgegroeid met balletlessen, omdat zij geïnspireerd was geraakt door een plaatje van een ballerina in een magazine dat ooit zowat in haar gezicht waaide in Sierra Leone toen ze nog daar was. Het talent, maar ook de wilskracht, de discipline, het vermogen om door te zetten, de onzekerheid, de jaloezie van anderen (wat mensen al niet doen voor een hoofdrol) en zelfs te maken krijgen met discriminatie. De kansen die ze kreeg, maar ook pakte. De overwinningen. Het is een hartverscheurend verhaal met een mooi einde. Ik hoop dat we nog heel lang van haar danskunst mogen genieten. Dank je wel Michaela (en Elaine) DePrince, voor het prachtige en inspirerende boek over een ballerina die zich-ondanks alle tegenslagen- staande wist te houden. Over balans gesproken.

Bron: Ze noemden me een duivelskind, Michaela en Elaine De Prince