Concert

maandag 29 september 2014

Vorige week dinsdag naar een concert van Pharrell geweest. Daar word je nu ‘Happy’ van. Fijn op de scooter naar Ziggo Dome. We zijn er zo. Was het van een super hoog niveau? Nee, maar wel vermakelijk. Hij is meer een producer, dan een performer. Dat wist ik al. Was alles even oprecht, authentiek, origineel of briljant gezongen? Nee, misschien niet. En het Amerikaanse ‘bedanken v/d fans’, daar zijn wij te nuchter voor. En dat hij zich meer dan eens verkleed heeft geen toegevoegde waarde, maar daar zit natuurlijk weer iets achter. Toch was het leuk om er te zijn. Hij heeft niet de sterrenstatus van Beyoncé, maar deed zijn best. De danseressen deden ook hun best. Een had waanzinnig veel energie. En aan het einde bij 'Happy' mochten kindjes meedansen op het podium en dat werkt eigenlijk altijd wel. Maar waar het vooral om gaat zijn de songs. Herkenbaar, vrolijk en een breed genre aan liedjes. Niet alles heeft mijn smaak, zo vind ik de albums nu prettiger om naar te luisteren dan in de hardere beginperiode. Op een enkel nummer van toen na. Hij heeft ook veel gecreëerd voor andere artiesten. En daar moet hij het misschien van hebben. Als die er niet zijn, dan red hij het misschien net niet helemaal. Daarom leken de songs ingekort. Ik vind het een voldoende, misschien wel bijna ruim. Het heeft ook met verwachtingen te maken, denk ik. Wellicht zou hij meer tot zijn recht komen in een kleinere zaal… Ik heb door de jaren heen toch best veel van zijn muziek gebruikt in mijn danslessen. Met de meidengroepen, maar zeker ook voor de openingsdans. Denk aan o.a.: 'Get lucky', 'Happy', 'Marilyn Monroe'. Daarbij komt dat ik het kaartje best betaalbaar vond. En we gingen uiteindelijk vrolijk weer naar huis en daar gaat het om.