Kunst

vrijdag 18 november 2011

Ik was laatst aan het kijken naar het populaire Tv-programma ‘So you think you can dance’. Een talentenjacht waar getoetst wordt of je echt kunt dansen door met verschillende choreografen en in verschillende dansstijlen te werken. Het viel me op dat er wel erg veel werd verteld en uitgelegd. Dat is jammer want het mooie aan Kunst is, dat nu juist het publiek mag interpreteren. Of dat nu gaat om een schilderij of om een choreografie, dat maakt niet uit. Alleen in de musical of in het sprookjesballet is een choreografie een extra toevoeging om het verhaal verder te vertellen. Anders is dans gewoon te interpreteren door het publiek/de kijker, zoals gewenst en bedoeld. Zowel musicaldans als ballet komt niet of nauwelijks voor in dit Tv-programma, dus hoeft er helemaal niets verteld te worden. Dat ‘uitleggerige’ beïnvloedt bovendien het zapgedrag van de kijker. Niet iedereen blijft kijken, omdat niet iedereen geïnteresseerd is in de totstandkoming van de choreografie of de achtergrond v/d dansers. Het is prima om te laten zien dat dansen en choreograferen een vak is. Maar steeds op dezelfde manier zou niet mijn manier zijn. “Je publiek is niet dom”, zei een van mijn acteerdocenten vroeger altijd. Bovendien wekt het geen sympathie op. Nu gaat het opeens niet meer over de dans, maar over waar de emoties v/d dansers vandaan komen. Dat betekent dus dat het een andere wedstrijd wordt, want hoe heviger de emoties.. Overigens niets ten nadele van de dansers. Sommigen hebben nu eenmaal veel meegemaakt. En als je zo moe getraind bent, dan voel je je ook kwetsbaarder en komen je emoties sneller los. Maar dit zoeken naar.., lijkt meer een keuze v/d productie. Tranentrekkers & emotie Tv.  Jammer, daardoor zien we minder van de dans.
Emoties komen in een dansles of spelles ook weleens los. Niets aan de hand. Liever in een les dan op het podium. Bovendien, als je al eens tegen die emotie bent aangelopen kun je er op het podium beter mee omgaan. Dansen door je tranen heen is niet raar, maar je hoeft het niet op te wekken. Het is geen therapie. Bovendien, wat is er gebeurd met de emoties als vreugde, blijheid, trots, verliefdheid? Gelukkig kom ik die emoties tijdens de danslessen t.b.v. de openingsdans bij BeautyenBeweging veel vaker tegen. Vreugde omdat je de openingsdans samen oefent. Blijheid omdat je vlak voor je huwelijk bezig bent. Trots omdat je na 3 lessen al resultaat ziet en jezelf of je partner verrast. En verliefdheid, tja…wat brengt mensen nou nog meer bij elkaar dan dansen. Het blijft toch een manier van bewegen waarbij je heel close bent met elkaar en verbindt. Bovendien komt de bruid er erg mooi uit en de bruidegom erg stoer in die originele openingsdans voor je huwelijksfeest. Zomaar, zonder uitleg…
Kwaliteit spreekt voor zich.