Les

donderdag 22 september 2011

Net mijn eerste privé dansles buikdans gehad. Heel erg leuk. Zo zie je maar, je bent nooit te oud om te leren en het is altijd goed om nieuwe stijlen te ontwikkelen. Anders ga je snel vastzitten in je oude patronen en op de automatische piloot. Maar dan nog, zal de ene dansles beter gaan dan de andere. Dat merk je bij sporten ook weleens. Soms gaat het helemaal vanzelf en soms heb je het gevoel alsof je niets hebt opgebouwd. Laatst werkte ik met een stel aan een choreografie voor de openingsdans voor de bruiloft. We hadden net twee geweldige danslessen achter de rug. Ze hadden veel geoefend thuis en hadden ook veel plezier om nu ook eens iets samen te doen ter voorbereiding van de bruiloft. Meestal- door de drukte- deden ze de voorbereidingen apart van elkaar. "Doe jij even dit, dan regel ik alvast dat". Maar dat is natuurlijk helemaal niet leuk. Voorbereiding = de voorpret= samen naar iets toeleven. Dus met veel plezier en overwinningen kwamen ze naar de laatste dansles, de generale repetitie. En toch hebben ze ook in de allerlaatste dansles weer veel geleerd. Juist omdat de verwachtingen hooggespannen waren, was het even zoeken naar een goede start, een prettige samenwerking onderling en dezelfde uitstraling als de twee danslessen daarvoor. Bovendien was de dansruimte anders en de kleding anders. Gelukkig lieten ze zich niet ontmoedigen, wetende dat ze met een paar tips weer met gemak op hun oude niveau terecht zouden komen. Ondanks de nieuwe omstandigheden. Blijven concentreren, zonder plezier te verliezen is de boodschap. Zo'n openingsdans voor het huwelijksfeest kun je op een gegeven moment dromen. Toch blijven openstaan voor tips en alert blijven/in het moment blijven is aan te raden. Aan het einde van de dansles hadden ze er weer helemaal zin in en alle vertrouwen in. Net als ik.