Je moet er wel wat voor doen

woensdag 12 januari 2011

Als jullie besloten hebben om aan een openingsdans te werken als extra aanvulling op jullie bruiloft en toegevoegde waarde voor jullie knalfeest op de trouwdag dan is dat natuurlijk geweldig. Als jullie gemotiveerd raken tijdens de dansles en jezelf -en elkaar- verrassen is dat mooi meegenomen en dat komt in ieder geval vaker voor dan men denkt. Als jullie binnen no time al een gewenst resultaat zien, motiveert dat alleen maar meer. Maar… jullie moeten er natuurlijk wel wat voor doen. Net als bij iedere tak van sport. Het gaat namelijk niet helemaal vanzelf. Sommige mensen komen maar drie keer en nemen genoegen met een korte choreografie met soms herhalende bewegingen, maar oefenen dan alsnog thuis. Sommige paren hebben daar helemaal geen tijd voor en boeken wel 10 lesuren. Natuurlijk mag dat, maar dan nog- als jullie net een niveautje hoger willen dan gemiddeld en jullie komen daarachter gaandeweg de dans-, dan nog zullen jullie zo nu en dan de meubels aan de kant moeten schuiven en de dans moeten herhalen. Ik kan het niet duidelijker verwoorden. Heel af en toe komen we erachter dat bepaalde bewegingen, moves of draaien niet werken. Geen paniek, ik pas het gemakkelijk aan. Maar om steeds naar iets totaal anders te blijven zoeken heeft geen zin. Ik maak namelijk al op maat. De ene stijl/beweging is gemakkelijker onder de knie te krijgen dan de andere. Zeker. En soms is het even zoeken naar wat jullie 'past'. Maar om gaandeweg het proces steeds te zoeken naar weer iets nieuws/anders, is zonde van de tijd. Want ook daar zal zelfstudie voor verricht moeten worden. Kortom, je komt er niet onderuit om regelmatig te oefenen, zowel in de dansles als daarbuiten. En paren die relatief weinig tijd hebben daarvoor geven meestal al aan: ”Graag een korte simpele choreografie van 1 à 1,5e minuut svp.” En dan vind ik het resultaat soms nog heel knap met zo weinig danslessen en zo weinig huiswerk.