Doceren

woensdag 09 november 2016

Feedback is voor de een lastig en voor de ander minder lastig. Ik zie feedback als een kans om mezelf te verbeteren, maar ook als een 2^e kans/een herkansing. Je krijgt letterlijk nog een kans om het beter te doen. Echter, ik heb het ontvangen ook moeten leren. ‘Feedback is een cadeau’ zeggen ze/we. Maar niet iedereen ervaart het zo. Bovendien kan ik niet voor een ander bepalen hoe hij/zij feedback moet ontvangen. Zo gaf ik laatst feedback aan een yogadocent en verwachtte een andere reactie dan ik kreeg. Maar ik mocht laatst ook feedback ontvangen van een (andere) yogadocent en het eerste wat in mij opkwam was: ‘Kan het wat zachter’ en dan niet in volume, maar in toon. Het werkte zelfs in de eerste week van verwerking nogal demotiverend. Zo zie je maar het is best moeilijk, zowel het geven als het aannemen. Echter, een leerproces gaat niet zonder feedback. Ik probeer dan ook- als ik zelf feedback geef –niet te vergeten iemand zijn kracht te blijven benoemen. Eigenlijk is het een wisselwerking. Als mijn feedback niet opbouwend is, dan zal iemand veel minder aannemen. Sommige docenten schieten door in details. Of je krijgt (te) weinig ruimte om zelf te proberen. Doceren=doseren (:). Feedback op papier is nog moeilijker, want dan staat het er en wel zwart op wit. Daarom is het goed om te beginnen met iets positiefs te benoemen en te nuanceren als je feedback geeft. Want hoe het bedoeld is en hoe het overkomt kan nogal verschillen.