(Be)Leef

vrijdag 30 mei 2014

Laatst sprak ik iemand die zijn leven indeelt als volgt: een paar maanden hier wonen, een paar maanden daar leven (binnen Europa) en dan weer een half jaar naar een ander continent verhuizen etc. De man is al behoorlijk in de tweede helft van zijn leven, maar blijkbaar houdt het hem jong want dat zie je echt niet. Toen ik vroeg waar hij dan van leefde was het antwoord: ‘Nou dan meld ik me weer ergens waar ik bijvoorbeeld iemand ken en dan mag ik een tijdje achter de bar werken’. De man heeft kinderen en kleinkinderen in Nederland en ook al mist hij ze, toch weerhoudt het hem er niet van zijn eigen leven te leiden. Dat vind ik mooi. En ook dat je zo weinig nodig hebt. ‘Heb je geen verplichtingen dan?’ vroeg ik. Maar hij vertelde dat hij weinig verplichtingen en commitment aangaat, alleen natuurlijk emotionele commitment richting zijn familie. Wat ben je dan een vrij mens! Sommigen noemen het onverantwoordelijk, maar is dat wel zo? Als je van weinig kunt leven en je kinderen zijn al volwassen... Natuurlijk ongebonden is het wel, maar misschien vindt hij een partner die er net zo over denkt. Dat gun ik hem wel, want het lijkt me nog leuker om zo’n leven met iemand te kunnen delen. Heerlijk romantisch! Mijn eigen partner zie laatst: ‘Onze generatie is niet van ‘bezit’, maar van de ‘beleving’’. Of dat echt zo is, weet ik niet. Maar kijk maar op facebook wat iedereen meemaakt. De ervaring is steeds belangrijker geworden. Een huwelijksdag is ook een beleving. Ik gun iedereen zo’n mooie dag! Vergeet niet te dansen. (Be)Leef!